Stabat Mater (LH469)
1Stabat Mater dolorósa / iuxta crucem lacrimósa, / dum pendébat Fílius.
2Cuius animam gementem, / contristatam et dolentem / pertransivit gladius.
3O quam tristis et afflicta / fuit illa benedicta / mater Unigeniti!
4Quæ mœrebat et dolebat / pia mater, dum videbat / Nati poenas incliti.
5Quis est homo qui non fleret, / matrem Christi si videret / in tanto supplicio?
6Quis non posset contristari, / piam matrem contemplari / dolentem cum Filio?
7Pro peccatis suæ gentis / vidit Iesum in tormentis / et flagellis subditum.
8Vidit suum dulcem Natum / morientem, desolatum, / dum emisit spiritum.
9Eia, mater, fons amoris, / me sentire vim doloris / fac, ut tecum lugeam.
10Fac ut ardeat cor meum / in amando Christum Deum, / ut sibi complaceam.
11Sancta mater, istud agas, / Crucifixi fige plagas / cordi meo valide.
12Tui Nati vulnerati, / tam dignati pro me pati / poenas mecum divide.
13Fac me vere tecum flere, / Crucifixo condolere, / donec ego vixero.
14Iuxta crucem tecum stare / ac me tibi sociare / in planctu desidero.
15Virgo virginum præclara, / mihi iam non sis amara; / fac me tecum plangere.
16Fac ut portem Christi mortem, / passionis fac consortem / et plagas recolere.
17Fac me plagis vulnerari, / fac me cruce inebriari / et cruore Filii.
18Flammis ne urar succensus, / per te, Virgo, sim defensus / in die iudicii.
19Fac me cruce custodiri, / morte Christi præmuniri, / confoveri gratia.
20Christe, cum sit hinc exire, / da per matrem me venire / ad palmam victoriæ.
21Quando corpus morietur, / fac ut animæ donetur / paradisi gloria. Amen.