Standande i gråt (LH470)
.png)
1Standande i gråt og kvida / Herrens mor ser Sonen lida / høgt på kross og skjemdartre.
2Skjelvande, til dauden såra / og av sverdet gjenombora / stend ho i sin hjarteve.
3Ingi sorg er tung som denne / ingen hev so djupt fått kjenne / liding som Guds fagna mor.
4Men hjå Sonen vil ho vera / og med honom liding bera / til hans siste sukk på jord.
5Kan det nokon utan tåre / sjå ho i si liding såre / bogna under krossen ned –
6Kan det nokon hegda gråten / når han ser ho, jammerbroten / luta under pinsletre.
7All vår synd låg på den eine, / krossen tyngde på den reine, / han som utan synder var.
8Bøygd av sorg ho såg han lida / og i dauden eismal* strida; / djupt i sjeli sverdet skar.
9Kjærleiks kjelde, moder milde, / eg so gjerne gråta vilde / attmed krossen hans med deg!
10Lat din kjærleik i meg strøyma / so din son eg kan kje gløyma, / og han kjennast vil med meg.
11Sæle mor, vil du det gjera, / at i hjarta eg fær bera / her på jord min Frelsars sår?
12Mine synder hev han sona, / lat meg fylgja deg og vona / at til krossen hans eg når.
13Lat meg blandt hans vener finnast, / all hans ynk og liding minnast / medan eg på jordi fer.
14Lat meg attmed krossen standa, / tårone med dine blanda / til eg kjem hans hjarta nær!
15Møy, du reinaste av alle, / som deg her Guds mor fekk kalle, / vil du høyra bøni mi?
16Lat meg her hans liding bera / og i liv og daude vera / med deg i din tunge strid!
17Um av såri då eg bløder, / er det livsens flod som fløder / frå hans kross og hjarteblod.
18Når eg fer frå jordheims aude, / lat di bøn frå dom og daude / fria meg, ver då meg god!
19Kristus, lat på himmelstrender / hennar milde moderhender / retta meg min sigerpris!
20Ja, når moldi av skal siga, / lat då sjeli upp få stiga / til ditt sæle Paradis! Amen.
* ensom
